سكوت ، بی بهانه ترین صداي مهر است و من سكوت میكنم؛ تا بگویم "دوستت دارم"

ای شیرجه رفته توی قندون . وی هیکل تو منارجنبان. ای هشت بهشت خوشگل من. دروازه ی دولت، دل من. درقلب منی قسم به سعدی. باقیش برای وقت بعدی.

شبى در شهر چشمانت فقط يك رهگذر بودم ،نديده دل به تو دادم شدى سلطان و معبودم

اگه دوتا بودی روی چشمام میزاشتمت حالا که یه دونه ای روی قلبم میزارمت

چشمانت زمين محبت بودند و من جاذبه اش را وقتى سيب درخت دلم افتاد فهميدم

چون غروب خیلی قشنگه تو خودت خط غروبی ، مهر تو به دل نشسته ، به خدا تو خیلی خوبی

این ساحل خسته را تو پیدا کردی  این موج نشسته را تو برپا کردی  من خامُش و خسته خفته بودم ای عشق  مرداب دل مرا تو دریا کردی

گاهی اوقات همینی که هستی را دوست دارم  وگرنه بهتر از این را همه دوست دارند

در پاسخ نامه ام گل يخ دادى ، هر بار مرا وعده دوزخ دادى ، يك بار برو كلاس خياطى عشق ، شايد كه خدا كرد به ما نخ دادى

درون دل که پيدا نيست ، پر از زندان و زندانيست ، تو را محكوم دل کردم ، نميدانم دليلش چیست ، سبب شايد همين باشد بدون تو نبايد زيست.

نم نم معرفتت را با دريای محبت ديگران عوض نميكنم حتی اگر در طوفان غمت بميرم

نازنین تر‎ ‎ز‎ ‎تو‎ ‎کس نیست که یادش بکنم.  سر‎ ‎و‎ ‎دل عاشق یک ناز‎ ‎نگاهش بکنم.  تا‎ ‎زمین هست و‎ ‎زمان هست بگویم ای دوست‎,  تو‎ ‎عزیزی و‎ ‎عزیزان به فدایت بکنم.

هميشه چشمام به قلبم حسودي مي كنن چون از چشام دوري ولي هميشه توي قلبمي..

با تو بودن هميشه پر معناست بى تو روحم گرفته و تنهاست با تو يك كاسه آب يك درياست بى تو دردم به وسعت صحراست

واحد اندازه گيرى فاصله "متر" نيست؛ "اشتياق" است...  مشتاق كه باشى حتى يك قدم هم فاصله اى دور است

پرسید یکی که عاشقی چیست / گفتم که مپرس ز ین معانی  آنگه که چو ما شوی بدانی / وانگه که بخواندت، بخوانی  (مولانا)